Δελτίο Τύπου τῆς Ἐκδηλώσεως γιὰ τὴν 100ὴ Ἐπέτειο τοῦ Αὐτονομιακοῦ Ἀγώνα τῆς Βορείου Ἠπείρου στὸ Δελβινάκι (1914-2014).

     

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 11ῃ Μαΐου 2014

 Ἀριθ. Πρωτ. 30

ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

     Μὲ τὴν συμπλήρωση, φέτος, ἑκατὸν (100) ἐτῶν ἀπὸ τὸν Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα τῆς Βορείου Ἠπείρου (17.2.1914) καὶ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ «Πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας» (17.5.1914), ἡ Μητρόπολή μας ἀφιέρωσε τὶς σχετικὲς ἐκδηλώσεις σ’ αὐτὴ τὴν σπουδαία ἐπέτειο. Ἔτσι, στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινάκι, τὴν Κυριακή, 11 Μαΐου 2014, τελέσθηκε τὸ πρωῒ ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, στὴν συνέχεια μνημόσυνο τῶν πρωτεργατῶν καὶ τῶν πεσόντων στὸν Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα καὶ κατόπιν τρισάγιο στὸν τάφο τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, μετὰ ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἔγινε ἡ καθιερωμένη ὁμιλία ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑ. Τέλος, πραγματοποιήθηκε εἰρηνικὴ πορεία μέχρι τὸ μνημεῖο τῶν πεσόντων τῆς κωμοπόλεως, ὅπου ἐψάλη τρισάγιο γιὰ τοὺς κατὰ καιροὺς πεσόντες στοὺς ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους, κατατέθηκε δάφνινο στεφάνι καὶ ἐψάλη ὁ Ἐθνικὸς Ὕμνος.

     Στὶς πιὸ πάνω ἐκδηλώσεις συμμετεῖχαν τὸ Δ.Σ. τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. (ἀπὸ Ἀθήνα), τὰ παραρτήματα Θεσ/νίκης καὶ Ἰωαννίνων, καθὼς καὶ Βορειοηπειρῶτες καὶ πλῆθος λαοῦ. Στὸ τέλος, καὶ μετὰ τὸν Ἐθνικὸ Ὕμνο οἱ παριστάμενοι ἐνέκριναν ὁμόφωνα τὸ ἀκόλουθο

Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α

1) Διαδηλώνουμε τὸν βαθύτατο σεβασμὸ καὶ τὸν ἀπέραντο θαυμασμό μας πρὸς ὅλους ὅσοι ἀγωνίστηκαν ἡρωϊκὰ στὸν Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ γιὰ κείνους, ποὺ ἐσχημάτισαν τὴν Αὐτόνομη Κυβέρνηση πρὶν ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια (17.2.1914) ἐνάντια στὴν ἄδικη θέληση τῶν τότε «Μεγάλων Δυνάμεων», τὶς ὁποῖες καὶ ὑποχρέωσαν, ὅπως καὶ τὴν Ἀλβανία, νὰ ὑπογράψουν τὸ Πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας (17.5.1914).

2) Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπῆρξε πρωτοπόρος στοὺς Ἐκκλησιαστικοὺς καὶ Ἐθνικοὺς Ἀγῶνες. Τότε μὲν μὲ τοὺς Μητροπολῖτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, Κορυτσᾶς Γερμανὸ καὶ Βελλᾶς καὶ Κονίτσης Σπυρίδωνα Βλάχο. Στοὺς ἐσχάτους δὲ καιροὺς μὲ τὸν Ἱεράρχη τοῦ χρέους καὶ τῆς θυσίας, ἀοίδιμο Μητροπολίτη Σεβαστιανό, ποὺ ἀνάλωσε καὶ τὴν ἴδια τὴν ζωή του γιὰ τὰ δίκαια καὶ τὰ δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἡ μνήμη τους ἄς εἶναι ἀγήρως καὶ αἰωνία.

3) Ζητοῦμε ἐναγώνια τὴν ὁμόνοια καὶ τὴν ἑνότητα τῆς Βορειοηπειρωτικῆς Ἡγεσίας καί, γενικά, τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Ἡ διχόνοια, ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια, εἶναι ἡ μεγάλη πληγὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ πολλὲς φορὲς ἔχει συντελέσει σὲ ἐθνικὲς συμφορές. Ἀντίθετα ἀποτελέσματα φέρνει «ἡ ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει».

4) Ἐπειδὴ μὲ κανένα τρόπο δὲν ἀμφισβητοῦμε τὸν πατριωτισμὸ τῶν Βορειοηπειρωτῶν, κάνουμε ἔκκληση θερμὴ πρὸς τὰ συναισθήματά τους αὐτά. Γιατὶ πάνω ἀπ’ ὅλα προέχει ἡ σωτηρία τῆς Βορείου Ἠπείρου.

5) Δηλώνουμε ἀνυποχώρητα, ὅτι ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν δίκαιη ἐπίλυση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ζητήματος, συνεχίζεται, μέχρι τὴν πλήρη ἐθνικὴ ἀποκατάσταση τῆς Βορείου Ἠπείρου.

6) Ἀπὸ τὸ ἡρωϊκὸ ἀκριτικὸ Δελβινάκι χαιρετίζουμε μὲ ἀγάπη τοὺς Ἑλληνοκυπρίους ἀδελφούς. Εὐχόμαστε νὰ μὴ ἀργήσῃ νὰ πραγματοποιηθῇ τὸ ὅραμα τῶν λαμπρῶν παλληκαριῶν τῆς Ε.Ο.Κ.Α. (1955-1959). Καὶ τὸ ὅραμα ἦταν καὶ εἶναι: Ἡ Ἕνωση τῆς πολύπαθης Κύπρου μας μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα. Τέλος,

7) Καλοῦμε τὴν πολιτικὴ Ἡγεσία τῆς Χώρας (Κυβέρνηση καὶ Ἀντιπολίτευση) νὰ σταματήσῃ τὶς συνεχεῖς διαμάχες καὶ τὶς κοκορομαχίες γιὰ τὰ οἰκονομικὰ ζητήματα καὶ νὰ ἀσχοληθῇ συστηματικά, ὑπεύθυνα καὶ μὲ σοβαρότητα μὲ τὰ ἐθνικὰ θέματα, ἕνα ἀπὸ τὰ ὁποῖα, καὶ μάλιστα ἰδιαίτερα κρίσιμο, εἶναι τὸ Βορειοηπειρωτικό. Ἄς μὴ βάλουμε μὲ τὴν τυχὸν ἀδιαφορία μας ταφόπλακα στὸ μεγάλο αὐτὸ θέμα, γιατὶ θὰ εἴμαστε ὑπόλογοι ἀπέναντι στὸν Θεό, στὸ Ἔθνος καὶ στὴν Ἱστορία».

                         (Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως). 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 172α ΘΕΜΑ: Ὁ Αὐτονομιακὸς Ἀγώνας Βορ. Ἠπείρου - 100 χρόνια (1914-2014)

Ἀριθ.  Πρωτ.: 27

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 5ῃ Μαΐου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 172α

ΘΕΜΑ :  Ὁ Αὐτονομιακὸς Ἀγώνας Βορ. Ἠπείρου - 100 χρόνια (1914-2014)

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

-Α-

            Πέρασαν, ἀλήθεια, ἑκατὸ (100) ὁλόκληρα χρόνια ἀπὸ τὶς 17 Φεβρουαρίου 1914, ποὺ ἀκούστηκε ἡ δραματικὴ φωνὴ τῶν Βορειοηπειρωτῶν πρὸς τὸν ἐλεύθερο κόσμο : «Μᾶς ἀποσποῦν ἀπὸ τὰς ἀγκάλας τῆς μητρός μας Ἑλλάδος. Μᾶς ἀρνοῦνται τὴν αὐτοδιοίκησιν ἐν τῷ κράτει τῷ Ἀλβανικῷ. Μᾶς ἀρνοῦνται καὶ αὺτὰς ἀκόμη τὰς ἐγγυήσεις, αἵτινες ἠδύναντο νὰ περιφρουρήσωσι λυσιτελῶς τὴν ζωήν, την θρησκείαν, τὴν περιουσίαν, τὴν ὕπαρξίν μας τὴν ἐθνικήν... Τὸ Πάτριον ἡμῶν ἔδαφος κεῖται σήμερον λεία, δυνάμει ἀδίκου καὶ ἀκύρου βουλήσεως πάντων τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς. Ἀλλ’ ἀκλόνητον ἔμεινε τὸ ἡμέτερον δίκαιον, τὸ δίκαιον τοῦ Ἠπειρωτικοῦ Λαοῦ, νὰ ρυθμίσῃ τὰ τῆς ἰδικῆς του τύχης, διοργανούμενος πολιτικῶς καὶ ἐνόπλως, ἵνα φρουρήσῃ τὴν ἀνεξαρτησίαν αὐτοῦ.

            Ἐναντίον τοῦ ἀπαραγράπτου τούτου δικαιώματος ἑκάστου λαοῦ, ἀνίσχυρος εἶναι, κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ θείου καὶ ἀνθρωπίνου   δικαίου, ἡ θέλησις τῶν Μεγάλων Δυνάμεων νὰ δημιουργήσῃ ὑπὲρ τῆς  Ἀλβανίας ἔγκυρον καὶ σεβαστὸν τίτλον κυριαρχίας ἐπὶ τῆς χώρας ἡμῶν καὶ ὑποχρεώσῃ ἡμᾶς. Ἐλευθέρα ἤδη παντὸς δεσμοῦ, μὴ δυναμένη δὲ νὰ συμβιώσῃ καὶ δὴ ὑπὸ τοιούτους ὅρους μετὰ τὴς Ἀλβανίας, κηρύσσει ἡ Βόρειος Ἤπειρος τὴν ἀνεξαρτησίαν της καὶ προσκαλεῖ τοὺς πολίτας  της ὅπως, ὑποβαλλόμενοι εἰς πᾶσαν θυσίαν προασπίσωσι τὴν ἀκεραιότητα τοῦ ἐδάφους  καὶ τὰς ἐλευθερίας της ἀπὸ πάσης προσβολῆς».

-Β-

            Κατὰ κοινὴ ὁμολογία, τὸ κείμενο αὐτὸ τὸ ἔγραψε ὁ τότε Μητροπολίτης Βελλᾶς καὶ Κονίτσης Σπυρίδων Βλάχος, ὁ ὁποῖος οὐσιαστικὰ ἦταν ἡ ψυχὴ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος. Αὐτὸς ὁ Ἀγώνας τελικὰ ἐπεκράτησε. Καὶ πέτυχε νὰ ὑπογραφῇ στὴν Κέρκυρα, στὶς 17 Μαΐου 1914, μεταξὺ τῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς Ἐλέγχου καὶ τῆς Κυβερνήσεως τῆς Αὐτονόμου Βορείου Ἠπείρου, συμφωνία ποὺ ἀναγνωρίσθηκε καὶ ἀπὸ τὴν Ἀλβανικὴ Κυβέρνηση καὶ ἀπὸ τὶς ἕξι Μεγάλες Δυνάμεις «περὶ παραχωρήσεως αὐτονόμου συστήματος» στὶς Ἐπαρχίες Ἀργυροκάστρου

καὶ Κορυτσᾶς. Αὐτό, ἀκριβῶς, εἶναι τὸ περίφημο «Πρωτόκολλον τῆς Κερκύρας», τὸ ὁποῖο, βέβαια, ἡ Ἀλβανία δὲν σκοτίστηκε ποτὲ νὰ τὸ ἐφαρμόσῃ ...

-Γ-

            Ἀπὸ τότε πέρασαν πολλὰ χρόνια, μὲ τοὺς Ἀλβανοὺς νὰ καταπιέζουν ἀφόρητα τοὺς Βορειοηπειρῶτες. Ὥσπου, μετὰ τὸ τέλος τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ἀνέλαβε δικτατορικὰ τὴν διακυβέρνηση τῆς χώρας ὁ κομμουνιστὴς Ἐνβὲρ Χότζα. Ὁ ὁποῖος, ὅταν τὸ 1967 ἀνακήρυξε τὴν Ἀλβανία ὡς τὸ πρῶτο ἀθεϊστικὸ κράτος στὸν κόσμο, ἔκανε, κυριολεκτικά, τὸν βίο ἀβίωτο τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Οἱ φυλακὲς  καὶ οἱ ἐξορίες εἶχαν γεμίσει ἀπὸ Ἕλληνες, ποὺ δὲν ἤθελαν οὔτε τὴν ἐθνικότητά τους, οὔτε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη τους νὰ ἀρνηθοῦν. Ἡ κατάσταση εἶχε γίνει κάτι περισσότερο ἀπὸ τραγική. Εἶχε γίνει ἀπάνθρωπη καὶ φοβερή.

-Δ-

            Ἀλλ’ ἐκεῖνες τὶς τραγικὲς ὧρες, ὁ Θεὸς ἔστειλε ἕναν ἄνθρωπο μὲ γενναία καρδιά. Ἔστειλε τὸν Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ. Ὁ ἀείμνηστος Ἱεράρχης μὲ κηρύγματα, μὲ Ἐγκυκλίους, μὲ ὁμιλίες καὶ συλλαλητήρια στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν Κρήτη, μὲ παραστάσεις στὰ ἁρμόδια Βήματα τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς, ἐτόνιζε ὅτι ἔπρεπε νὰ γίνουν σεβαστὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἡ βροντερὴ φωνὴ τοῦ Δεσπότη συγκίνησε βαθειὰ πολλὲς καρδιὲς κι’ ἔκανε χιλιάδες μάτια νὰ δακρύσουν, ὅταν ἄκουγαν «τὸ δρᾶμα καὶ τὸ κλάμα» τῶν ὑποδούλων, ποὺ ἐκεῖνος μετέφερε μὲ τὴν φλόγα καὶ τὸν παλμὸ τῆς ψυχῆς του. Καὶ λίγο πρὶν ἀναχωρήσῃ γιὰ τὴν αἰωνιότητα (12.12.1994), εὐτύχησε νὰ δῇ καὶ νὰ χαρῇ τὴν πτώση καὶ τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος καὶ τῶν ἠλεκτροφόρων συρματοπλεγμάτων, ἀλλὰ καὶ τὸν πρῶτο ἀέρα τῆς ἐλευθερίας ποὺ ἀνέπνεαν οἱ Βορειοηπειρῶτες.

-Ε-

            Τώρα ὁ ἀγώνας - παρὰ τὴν ἐκδημία τοῦ μεγάλου καὶ Ἡρωϊκοῦ Ἱεράρχη ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ - συνεχίζεται, μὲ πρωτοπόρα τὰ παιδιὰ τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. Ἔτσι, ἡ Μητρόπολή μας ὀργανώνει καὶ φέτος στὸ Δελβινάκι, τὴν Κυριακή, 11 Μαΐου 2014, ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία καὶ Μνημόσυνο τῶν πρωταγωνιστῶν καὶ τῶν πεσόντων κατὰ τὸν Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα τοῦ 1914, ὁ ὁποῖος, ἀτυχῶς, δὲν ἔχει δικαιωθῆ. Θὰ σᾶς περιμένω ὅλους, ὥστε ἡ φωνή μας, «ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν», νὰ φθάσῃ μέχρι τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ μέχρι τὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Σὲ καιρούς, ὅπου «τύραννους, δήμιους διώχνουν οἱ λαοί», ὅπως λέει ἕνα ὡραῖο τραγούδι τῆς ΣΦΕΒΑ, ἡ συμμετοχὴ ὅλων στὴν παραπάνω ἐκδήλωση εἶναι περισσότερο ἀπὸ ἀναγκαία. Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς χαριτώνῃ ὅλους καὶ νὰ σᾶς εὐλογῇ. «Χριστὸς Ἀνέστη !  Καὶ ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἀνέστη»!          

Διάπυρος εὐχέτης ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ