Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 168η ΘΕΜΑ: «Ἔπος 1940-1941 : «Οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες»








ριθ.  Πρωτ. 93
ν Δελβινακί τ 7 Ὀκτωβρίου 2013


ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  168η

ΘΕΜΑ: «πος 1940-1941 : «Ο ρωες πολεμον σν λληνες»


            γαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
            λλάδα, γαπημένη Πατρίδα μας, ποὺ ἦταν, τότε, στὴν περίοδο τοῦ Μεσοπολέμου, περιφρονημένη ἀπὸ τοὺς εὐρωπαϊκούς, κυρίως, λαούς, λόγῳ τῆς ἐθνικῆς συμφορᾶς ποὺ ὑπέστη στὴν Μικρὰ Ἀσία, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐπάρατου ἐθνικοῦ διχασμοῦ, βρέθηκε, ἀναπάντεχα, στὸ ἐπίκεντρο τοῦ διεθνοῦς θαυμασμοῦ. Γιατί ; Διότι εἶπε, ἁπλᾶ καὶ ἀποφασιστικά, τὸ «ΟΧΙ» στὸ ἰταμὸ ἰταλικὸ τελεσίγραφο, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Μουσολίνι ζητοῦσε νὰ κατακτήσῃ τὴν Χώρα. Κανένας δὲν τὸ περίμενε. Κι’ αὐτό, ἐπειδὴ μεγάλες χῶρες, ὅπως ἡ Γαλλία, ὑπέκυψαν στὸν Ἄξονα μέσα σὲ λίγες, μόλις, μέρες, ἐνῷ ἄλλες, ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ Δανία, δὲν ἐπολέμησαν κἄν. Ὅμως, ἡ μικρὴ Ἑλλάδα τὸ εἶχε ἀπὸ καιρὸ ἀποφασίσει : Ἤ νὰ ζήσῃ ἐλεύθερη ἤ νὰ πεθάνῃ. Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ αὐτὸ ποὺ ἔγραφε στὴν ἀνοιχτὴ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Χίτλερ ὁ ἀρθρογράφος τῆς «Καθημερινῆς» Γεώργιος Βλάχος, στὸ τέλος ἐκείνου τοῦ περιώνυμου ἄρθρου, ποὺ ἔκανε κυριολεκτικὰ πάταγο, ὅταν δημοσιεύθηκε τὸ Σάββατο, 8 Μαρτίου τοῦ 1941, καὶ ἡ «Καθημερινὴ» πούλησε πάνω ἀπὸ 300.000 φύλλα, ἀριθμὸ ρεκὸρ γιὰ τὰ δεδομένα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς : Ἡ Ἑλλάδα, ἔγραφε ὁ Γεώργιος Βλάχος, ἐὰν ἡ Γερμανία τῆς ἐπιτεθῇ (ὅπως ἔντονα ἐφημολογεῖτο) θὰ πολεμήσῃ ὅπου χρειασθῇ. «Καὶ θὰ ἀναμείνῃ τὴν ἐκ Βερολίνου ἐπιστροφὴν τοῦ δρομέως, ὁ ὁποῖος ἦλθε πρὸ πέντε ἐτῶν (1936) καὶ ἔλαβεν ἀπὸ τὴν Ὀλυμπίαν τὸ φῶς, διὰ νὰ μεταβάλῃ εἰς δαυλὸν τὴν λαμπάδα καὶ φέρῃ τὴν πυρκαϊὰν εἰς τὸν μικρὸν τὴν ἔκτασιν, ἀλλὰ μέγιστον αὐτὸν τόπον ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ἔμαθε τὸν κόσμον ὅλον νὰ ζῇ, πρέπει τώρα νὰ τὸν μάθῃ καὶ νὰ ἀποθνήσκῃ».
-Β-
            Δν πολόγισε οτε στιγμ λλάδα ν συμβιβασθ μ τς δυνάμεις τς βίας κα το κακο, τς ποες ντιπροσώπευε ξονας. κενες τς δραματικς ρες, πο πρεπε ν διαλέξ νάμεσα στν τίμωση κα στν λευθερία, χωρς δισταγμ προτίμησε τν λευθερία κα τν δόξα πο κολούθησε. Κα δν μποροσε ν γίν διαφορετικά, Γιατ τν βάραινε μι στορία 2.500 χρόνων, μ τος Μαραθνες, τς Σαλαμνες, τς μεγαλειώδεις κστρατεες το Μεγάλου λεξάνδρου, τς λαμάνες, τ Δερβενάκια, τος θρυλικος Βαλκανικος Πολέμους ... Ατ τν στορία δν μποροσε ν τν περιφρονήσ κα ν τν ρνηθ. τσι, ταν τ «ΟΧΙ» το λληνα πρωθυπουργο ωάννου Μεταξ τ κανε δικό του κα λόκληρος λληνικς Λαός, κενο τ «ΟΧΙ» γινε παιάνας, θούριο, θριαμβευτικ σάλπισμα, πο ντήχησε στ πέρατα τς γς. Κα ταν Τσρτσιλ, πρωθυπουργς τς γγλίας, πο επε τν στορικ κενο λόγο : «Μέχρι τώρα λέγαμε, τι ο λληνες πολεμον σν ρωες. π τώρα κα στ ξς θ λέμε, τι ο ρωες πολεμον σν λληνες».
-Γ-
            Ο λληνες δν λογάριασαν, τότε, τι ζοσαν σ δικτατορικ καθεστώς. Τος συνεπρε γάπη πρς τν Πατρίδα. Κα γιναν μι ψυχ κα μι καρδιά. Ο φαντάροι, ο νατες κα ο εροπόροι μας γραφαν λαμπρς σελίδες δόξης στ Βορειοηπειρωτικ βουνά, στ πέλαγα κα στος αθέρες. Κι’ ταν ο καμπάνες τν κκλησιν νήγγελαν μι καινούργια νίκη, πλήθη λαο τρεχαν στς κκλησίες γι ν εχαριστήσουν τν Θεό, ν Τν δοξολογήσουν, λλ κα ν ψάλουν τ νικητήρια πρς τν Παναγία, τν πέρμαχο το θνους μας Στρατηγό, πο μ τν Σκέπη Της προστάτευε τν γωνιζόμενη τν πρ πάντων γνα Πατρίδα μας. ξ  λλου, δόξα κα τιμ νήκει στς ρωΐδες γυνακες τς Πίνδου, πο γόγγυστα νέβαζαν πυρομαχικ κα τρόφιμα γι τος φαντάρους στ κακοτράχαλα βουν τς Πίνδου, μέσα στν παγωνι κα στς τρομερς χιονοθύελλες. Δίκαια, λοιπόν, Οκουμένη γονάτισε σ’ ατ τ μεγαλεο τς λληνικς μας Πατρίδος.
-Δ-
            Γονατίζουμε κι’ μες μπροστ στν Δόξα το Σαράντα. μες, πο παρ τ οκονομικ δειν πο περνομε, γαπμε τν Χριστό, γαπμε τν κκλησία, γαπμε τν λλάδα μας. γάπη μας ατ γκαλιάζει κα τος Κυπρίους κα τος Βορειοηπειρτες δελφούς. Εχή μας, σύντομα ν λθ θνική τους ποκατάσταση. Τ νειτα τ μαθητικά, τ φοιτητικά, τ ργαζόμενα νειτα, πως κα τ στρατευμένα νειτα, ν εναι στν πρωτοπορεία κα στν γνα τν καλ γι τν ρθοδοξία κα τν λλάδα μας.
            Χρόνια πολλά, καλά, για κα ελογημένα. Ν ζ κα ν μεγαλύνεται λλάδα μας.  
Διάπυρος πρς Χριστν εχέτης
Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανς κα Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου